Ondanks de enorme tekorten op de arbeidsmarkt is een kwart van de werkgevers nog altijd op zoek naar het schaap met de vijf poten. Iemand aannemen die bijvoorbeeld herstellende is van een burn-out, gehandicapt is of lang werkloos is, behoort in veel gevallen niet tot de mogelijkheden.
Zestigplussers hebben de grootste kans op een baan, al zit 16 procent daar ook niet op te wachten. Dit blijkt uit onderzoek van Pro Contact, gehouden onder 300 Nederlandse ondernemers en hogere managers in bedrijven van verschillende grootte en minimaal 10 fte.
Liever bedrijfsverlies dan personeelstekort aanpakken
Een kwart van de ondervraagden verklaart nog liever bedrijfsverlies te nemen, dan een van de bovengenoemde personen een baan aan te bieden. Dat terwijl er volgens het CBS in april maar liefst 450.000 vacatures openstonden. Een op de drie (35%) laat weten alleen in extreme noodsituaties iemand aan te nemen die niet aan het ideaalbeeld voldoet. Dit zijn in het onderzoek onder andere mensen met autisme of een chronische aandoening, fysiek gehandicapten, ex-gedetineerden, mensen die geldproblemen hebben of verslaafd zijn geweest, statushouders en langdurig werklozen. Mensen met een vermoeidheidssyndroom hebben het helemaal zwaar te voortduren: maar liefst 42 procent van de ondervraagden acht de kans klein tot zeer klein om hem of haar aan te nemen.
Uit het onderzoek blijkt ook dat werkgevers nog regelmatig de mening van hun klanten en personeel invullen. 19 procent verwacht dat klanten het weigeren om zaken te doen met iemand die niet binnen het bedrijfsprofiel past. Bijna vier op de tien (37%) denken dat zijn of haar personeel een ex-gedetineerde niet zal accepteren.
“Laten we vooropstellen dat er gelukkig een groot deel van de ondernemers wél openstaat om een niet voor de hand liggend persoon aan te nemen. Maar deze beweging gaat nog veel te traag en er is nog een wereld te winnen”, reageert Noud Baijens, oprichter en directeur van Pro Contact en initiatiefnemer van het onderzoek. “Het verbaast mij dat er blijkbaar nog steeds bedrijven zijn die zo’n stugge houding hebben als het gaat om hun aannamebeleid. Als deze houding niet verbetert en er niet serieus gekeken wordt naar mensen die niet binnen het ‘perfecte plaatje’ passen, gaan we de extreme situaties zoals op Schiphol tijdens de meivakantie nog veel vaker meemaken. Als je grote groepen mensen zoekt, zoals Schiphol of de Rotterdamse haven waar echt duizenden vacatures openstaan, zul je echt naar je eisenpakket moeten kijken. Alleen bedrijven die maar één of twee mensen zoeken, kunnen dat nog op de traditionele manier doen. De groep zoals hierboven beschreven is immers voor veel bedrijven de enige uitweg naar het terugdringen van de personeelstekorten, in welke sector dan ook.”
